Það má nota hversdagsstellið á jólunum

„Það er margt sem minn­ir Sísí á jól­in. „Það get­ur til dæm­is verið lykt og ekki bara af hangi­kjöti, ég fer strax í jólagír­inn ef ég finn vindla­lykt en afi reykti alltaf vindla á jól­un­um – reykti samt al­mennt ekki en það er eitt­hvað við þá lykt sem rifjar upp hug­ljúf­ar minn­ing­ar,“ seg­ir Sísí.

Jóla­gjaf­ir þurfa ekki að kosta mikið en besta jóla­gjöf Sísí­ar var heima­til­bú­in jóla­gjöf frá for­eldr­um henn­ar.

„For­eldr­ar mín­ir voru ekk­ert sér­stak­lega efnuð og því voru sjald­an ef ein­hvern tím­ann ein­hverj­ar „grand“ jóla­gjaf­ir nema ein jól­in þar sem mamma hafði teiknað dúkku­hús og pabbi smíðað það, besta gjöf allra tíma. En þótt þau hefðu ekki mikið á milli hand­anna fund­um við börn­in aldrei fyr­ir því og sér­stak­lega ekki á þess­um árs­tíma. Mamma bakaði all­ar þær sort­ir sem hægt er að ímynda sér, stór­fjöl­skyld­an kom í laufa­brauðsgerð, hátíðarmat­ur og eft­ir­vænt­ing, það skorti aldrei neitt,“ seg­ir Sísí.

„Pabbi minn féll skyndi­lega frá þegar ég var tíu ára og lengi vel voru jól­in mér ein­stak­lega erfiður tími. Það er ein­hvern veg­inn ætl­ast til þess eða í það minnsta bú­ist við því að manni líði vel á þess­um tíma, en það er auðvitað ekki alltaf svo. Jól­in geta valdið fólki kvíða og van­líðan. Það var eig­in­lega ekki fyrr en ég varð móðir sem „jóla­and­inn“ kom aft­ur yfir mig. Ég fékk fyrsta barnið mitt altalandi og full­komna í fangið rétt í kring­um tví­tugt. Hún á vissu­lega mömmu, dá­sam­lega mömmu, en svo á hún mig, alltaf. En þessi lita sprengja af gleði end­ur­vakti mína ást á þess­ari hátíð – mig lang­ar að segja ljóss og friðar en ætla að hemja mig. Að upp­lifa gleðina og spenn­ing­inn hjá þess­um dá­semd­um er magnað. En ég á ekki nema fimm slík í dag sem byrja sko að telja niður í apríl.“

Hér má sjá jóla­borð að hætti mynd­list­ar­manns. mbl.is/Arnþór Birk­is­son

Rauð kerti og laufa­brauð eru ómiss­andi. mbl.is/Arnþór Birk­is­son

Mynd­list­ar­kon­unni Sísí finnst gam­an að dýfa tán­um í hönn­un og fyr­ir jól­in hannaði hún sér­stak­ar jólaserví­ett­ur fyr­ir Ramma­gerðina. „Ég hef und­an­farið ár átt mjög far­sælt og ánægju­legt sam­starf við þau þar sem ýms­ar vör­ur hafa litið dags­ins ljós,“ seg­ir Sísí, sem finnst gam­an að pæla í hvar lín­an ligg­ur í list, hönn­un og hand­verki.

„Ég gerði tvenns kon­ar jólaserví­ett­ur í ár; ann­ars veg­ar af­sök­un og hins veg­ar upp­skrift að rauðkáli, serví­ett­urn­ar eru svo gerðar af snill­ing­un­um í Reykja­vík Letter­press. Báðar týp­ur eru texta­verk með mynd­um í fal­leg­um vín­rauðum lit svo þótt það sé mikið að ger­ast á þeim þá eru þær ekki trufl­andi. Ég af­saka mig mjög mikið, mjög, en ég er þó skömm­inni skárri en móðir mín og hún eitt­hvað betri en henn­ar móðir. Ég byrjaði að vinna með af­sak­an­ir fyr­ir rúm­um þrem­ur árum, kannski fyrst og fremst sem ein­hvers kon­ar óð til móður minn­ar og annarra for­mæðra. Það fór fljót­lega út í sjálfs­vinnu sem svo þró­ast út í kannski meira háð að þess­ari fá­rán­legu al­gengu þörf okk­ar, sér­stak­lega kvenna, til að af­saka okk­ur og hrein­lega minnka okk­ur. Sem við eig­um auðvitað ekk­ert með að gera. Í dag telja þess­ar af­sak­an­ir mörg hundruð og ég alls ekki búin.

Rauðkáls­upp­skrif­in er bara eitt­hvað upp úr mér en ég geri að sjálf­sögðu alltaf mitt eigið rauðkál fyr­ir jól­in, fyrsta sem ég geri snemma aðfanga­dags. Ég held að marg­ir geri sitt eigið og enn fleiri langi að prufa það, mikla það kannski fyr­ir sér en þetta er ekk­ert stór­mál. Ég vona bara að serví­ett­urn­ar fangi ein­hverja stund í und­ir­bún­ingi jóla sem von­andi marg­ir geta tengt við.“

mbl.is/Arnþór Birk­is­son

mbl.is/Arnþór Birk­is­son

Þegar Sísí lagði á jóla­borðið fyr­ir jóla­blaðið notaði hún hvers­dags­disk­ana. Það passaði við stemn­ing­una sem hún vildi hafa lát­lausa. Hún seg­ir þó að jól­in séu tími til að tjalda öllu til og sjá börn­in yf­ir­leitt um að yf­ir­skreyta jóla­tréð.

„Í ár var borðskreyt­ing­in frek­ar ein­föld, klippt­ar greni­grein­ar og rauð kerti, hlut­irn­ir þurfa ekki alltaf að vera flókn­ir. Á aðfanga­dags­kvöld hef­ur kona oft misst sig ör­lítið. Tveir for­rétt­ir, einn veg­an, einn ekki. Eft­ir það kem­ur möndl­ugraut­ur­inn en við höf­um alltaf nýtt borðspil í möndlu­gjöf. Þá kem­ur þre­fald­ur aðal­rétt­ur, hnetu­steik, ham­borg­ar­hrygg­ur og rjúpa með til­heyr­andi meðlæti, þar á meðal rauðkáli, þrem­ur mis­mun­andi sós­um og ann­arri geðveiki. Í eft­ir­rétt er svo veganút­gáfa; heima­gerður romm­kúluís og truffl­ur.“

Sísí seg­ist stund­um draga fram sparistellið á jól­un­um. „Ég á sparistell, ótrú­lega fal­legt og fín­gert postu­líns­stell frá hinu norska Por­se­gr­und en stellið fékk ég frá yngsta bróður mín­um. Hann hafði fengið það frá mömmu sem fékk það í brúðar­gjöf árið 1970. Þetta er rosa­legt stell, það vant­ar ekk­ert, all­ar teg­und­ir af skál­um og disk­um, öll stór og minni föt, meira að segja blóma­vas­ar og kerta­stjak­ar og bæði kaffi- og kakó­boll­ar. Þetta stell tek­ur bók­staf­lega tvo skápa. En mér finnst virki­lega skemmti­legt að nota það, þótt það þurfi að handþvo eft­ir á. Ég kannski nota það bara of sjald­an. Fólk þarf auðvitað ekk­ert að eiga sparistell en það ger­ir til dæm­is jól­in hátíðlegri að nota svona „spari“.“

mbl.is/Arnþór Birk­is­son

Jól­in í ár verða kósí

Áttu þér upp­á­hald­sjó­la­m­inn­ingu?

„Upp­á­hald­sjó­la­m­inn­ing­arn­ar mín­ar eru í raun tvíþætt­ar; ann­ars veg­ar sem barn í faðmi fjöl­skyld­unn­ar og hins veg­ar sem móðir í faðmi barn­anna minna. Ég get í raun ekki gert upp á milli þeirra. Ætli upp­á­hald­sjó­l­in séu ekki bara alltaf þau sem eiga sér stað hverju sinni. Eft­ir­minni­leg at­vik eru þó nokk­ur, bæði skond­in og ljúf.“

Hvernig verða jól­in í ár?

„Jól­in í ár verða bara kósí, ég hef und­an­far­in ár haft börn­in, móður mína, yngsta bróður minn, kon­una hans og stund­um móður henn­ar. En í ár verður mamma hjá elsta bróður mín­um og sá yngsti og hans lið verða ekki á land­inu. Þannig að kósí, held ég. Bara ég og börn­in. Auðvitað mest­megn­is af hefðbundna matn­um, óá­feng­ur jóla­kokteill fyr­ir lötu mömm­una, trönu­berja­safi og sóda­vatn, 50/50, skreytt með rós­maríni en í fal­legu glasi. Gjafa­brjálæði og kósí­heit fram á kvöld. Ég hlakka mjög mikið til, það er reynd­ar búið að vera svo­lít­il vinnutörn hjá mér svo þetta verður bara dá­sam­legt held ég,“ seg­ir Sísí, sem hlakk­ar til jól­anna.

mbl.is/Arnþór Birk­is­sonSér­v­ét­t­urn­ar hafa fengið mikla at­hygli. Þær fást í Ramma­gerðinni. mbl.is/Arnþór Birk­is­sonBlá glös tóna vel við fjólu­blá glös. mbl.is/Arnþór Birk­is­sonmbl.is/Arnþór Birk­is­sonHér má sjá verk eft­ir Sísí.mbl.is/Arnþór Birk­is­son

Grein frá mbl.is - Lestu greinina hér